Home  |  Vakanties  |  Links  |  Reacties


Algemeen |  Panormos |  Stalos |  Chania |  Kloven |  Stranden |  Zee |  Bloemen |  Kloosters |  Cultuur |  Dorpen |  Folklore | 

Kreta: Kloosters (klooster = moni)

Foto's van onderstaande kloosters

Moni Chrisoskalitisas,
Het klooster met de trap met de gouden treden, alleen te zien voor hen die zonder zonden zijn. Het Chrissos- kalítissa-klooster is gelegen in het midden van de westkust van Kreta. Het klooster, dat wordt gekenmerkt door de witte muren, is schitterend gelegen op een overhangende rots. Tot aan de Tweede Wereldoorlog was het kloostercomplex groot maar de Duitsers hebben in de periode 1942-1944 vele gebouwen opgeblazen. Helaas zijn deze gebouwen nooit in ere hersteld. Wel zijn in de omgeving enkele vakantievilla’s gebouwd die vandaag de dag in de smaak vallen bij toeristen die houden van de rust en de natuur. Het klooster is een leuk uitstapje. Vanuit de steden Chaniá en Kastélli rijden dagelijks bussen langs dit klooster. Het dichtstbijzijnde dorp heet Kefáli en bevindt zich op ruim 10 kilometer afstand.

Moni Arkadi,
Ten zuiden van Réthymnon,strategisch gelegen in de bergen, ligt het klooster van Arkadi. Hier stierven honderden verzetstrijders, vrouwen en kinderen tijdens de strijd voor onafhankelijkheid. Het Arkadi-klooster heeft een grote rol gespeeld in die strijd van de Kretenzers tegen de Turken. Het klooster wordt tegenwoordig nog steeds bewoond door Grieks-Orthodoxe monniken. Het trekt veel toeristen, zowel Kretenzers, voor wie  het klooster een belangrijk monument is, als ook buitenlanders. In 1866 vond er in het Arkadi klooster een tragedie plaats. De Kretenzische rebellen hadden het klooster tot schuilplaats en thuisbasis gekozen en er werden verzetsbijeenkomsten georganiseerd. De Turken wilden hier een eind aan maken, maar het lukte hen niet om Gabriël, de leider van het Verzetscomité, gevangen te nemen. De Turken vielen het klooster aan en al snel bleek dat de Kretenzers de verliezende partij waren. Om gevangenneming en foltering door de Turken te voorkomen, gaf Abt Gabriël het bevel alle munitie in het kruitmagazijn bijeen te brengen, zodat de rebellen zichzelf konden opblazen in geval van nood. Toen de Turken het klooster waren binnengedrongen en de situatie voor de Kretenzers hopeloos was, verzamelden de Kretenzers zich in het kruitmagazijn en lieten het ontploffen. Daarna werd het klooster geplunderd door de Turken die alles verbrandden en de overlevenden doodden. Enkele vrouwen en kinderen werden krijgsgevangen gemaakt. Drie jaar later, na de jarenlange strijd van de Kretenzers tegen de Turkse overheersing, brak een grote revolutie uit waarmee de tragedie van Arkadi-klooster werd gewroken en de revolutie leidde uiteindelijk tot de bevrijding van Kreta in 1898.

Moni's op Akrotiri (dagtocht).
We rijden om een uur of twee naar het schiereiland Akrotiri, dwars door Chania, waar de verkeersdrukte op dit moment van de dag redelijk meevalt. Na Chania gaan we richting vliegveld, maar we nemen de verkeerde afslag, zodat we in de zuidoosthoek van het schiereiland terechtkomen, bij Sternes en Marathi. Op zich hebben we daar wel een leuk uitzicht over Souda Bay, maar het leidt verder nergens heen. Dus keren we maar weer op onze schreden (of liever gezegd wielsporen) terug tot aan Anemomyli. Daar pakken we de weg naar het vliegveld weer op. Bij dat vliegveld aangekomen nemen we de weg richting Kalorrouma en verder naar Moni Triada. Dat klooster is nog dicht, dus dat komt later op de terugweg wel. We vervolgen de weg naar Moni Gouvernetou; daar parkeren we de auto naast een identieke Punto met kenteken IBB-9041: de onze heeft IBB-9043. Wat een toeval, straks goed uitkijken met instappen, dat we niet de verkeerde nemen. Moni Gouvernetou is ook nog dicht: het gaat pas om vijf uur open en het is nu tegen drie uur, dus gaan we eerst de "wandeling" naar beneden, naar Moni Katholiko) doen. De heenweg gaat nog wel. Afdalen via uitgehakte paden en "traptreden". Eerst komen we langs en grot met een kapelletje. Binnen in de grot zijn allemaal druipsteenformaties (stalagmieten en -tieten). Buiten lopen de krikri's (de Kretenzische geiten) vrij rond. Gezellige dieren. We vervolgen de weg naar beneden, de "trappen" worden steeds steiler, een soort wenteltrappen eigenlijk. Er lopen wel meer mensen, maar echt druk is het hier niet. Maar als je bedenkt, dat je ook weer omhoog moet, bedenk je je ook wel twee keer. Wij gaan echter onverdroten verder naar beneden en net als we twijfelen of we nog wel verder zullen, komen we mensen tegen, die weer omhoog klimmen. We vragen hoe ver het nog is en het blijkt, dat je om de volgende hoek het oude klooster al ziet. En dat is waar. Het zijn nog wel veel treden naar beneden - en straks dus ook weer omhoog - maar het is wel de moeite waard. We kijken en fotograferen zo'n twintig minuten in het klooster rond en verzamelen moed voor de terugtocht. Die is zonder meer zwaar. Alsmaar klimmen, eerst de trappen en dan al die steile paden. We rusten steeds in de schaduw van bomen om weer op adem te komen, want het is ook nog eens bloedheet: zweten dus. Uiteindelijk zijn we om een uur of vijf terug bij Moni Gouvernetou, dat nu net geopend is. Daar kijken we even binnen rond, maar we kunnen de kerk van het klooster niet in, omdat daar net één of andere dienst aan de gang is. Dus stappen we in de auto en rijden terug naar Moni Triada. Dat is een enorm groot en uitgebreid klooster met veel torentjes, wandelgangen, tuintjes en een centrale kerk, die we ook van binnen bekijken: veel pracht en praal, goud en ikonen. Het klooster is echter heel mooi en we maken nogal wat foto's. Aan het eind kijken we nog even rond in het klooster-museumpje met ikonen, kandelaars en clericale gewaden.
Naar boven




© Frans Slootman 2009
Je bent bezoeker:
 S