Home  |  Vakanties  |  Links  |  Reacties


Algemeen |  Panormos |  Stalos |  Chania |  Kloven |  Stranden |  Zee |  Bloemen |  Kloosters |  Cultuur |  Dorpen |  Folklore | 
Kreta: Kloven

Foto's van de Samaria kloof |  Foto's van de Imbros kloof |  Foto's van de Irini kloof |  Foto's van diverse kloven

Farangi Samarias (Samaria-kloof). Indrukwekkend is het in het westen van het eiland gelegen Lefka Ori-gebergte: de Witte Bergen. Hier bevindt zich de langste kloof van Europa, die met haar 18 km lengte van de Omalos-hoogvlakte tot aan de Libische zee aan de zuidkust loopt. Een belevenis voor elke natuurliefhebber en wandelaar. De wandeling door de kloof begint op een hoogte van 1.200 m. Imposante pieken, duizelingwekkende diepten, helder bronwater, kortom, een specta- culaire wandeling door één van de langste en diepste kloven van Europa. De kloof is in 1962 tot nationaal park bestempeld, in een poging de rijke flora en fauna te bewaren. Vooral de beroemde wilde geit van Kreta (Kri-kri) moest beschermd worden; dit is een schuw, lichtvoetig dier dat zich niet vaak in de kloof laat zien. Het beginpunt ligt op de door bergen omringde Omalós-vlakte. Gedurende de eerste 4 km wordt al een hoogteverschil van 800 m overwonnen. Bij de kleine kapel Agios Nikolaos begint dan eigenlijk de kloof. Halverwege passeert u het verlaten dorp Samaria, waarvan de inwoners bij het oprichten van het nationaal park in 1962 het dorp moesten verlaten. Hoe verder u in zuidelijke richting gaat, des te smaller wordt de kloof. Bij het smalste gedeelte van de kloof, de "ijzeren poort", staan de rotswanden slechts 3 m uit elkaar en steken meer dan 500 m in de hoogte. Na ongeveer 5 è 6 uur wandelen verlaat u de kloof en bereikt u aan de zuidkust het dorp Agia Roumeli. Hier heeft u de tijd even een frisse duik te nemen in de zee en in een van de tavernen een versterkende maaltijd te bestellen. In de namiddag verlaat u Agia Roumeli per boot en bereikt na ongeveer een uur het 18 km ten oosten gelegen dorp Chora Sfakion. Daar wacht de bus op u en brengt u via het gebergte terug naar de noordkust. De tocht is vrij zwaar, vooral in de zomerzon; wie in moeilijkheden raakt kan per muilezel of helikopter geholpen worden. Stevig schoeisel is noodzakelijk voor het losse gesteente en om de rivier over te steken. Wie niets voelt voor een tocht van 18 km, maar wel de kloof wil zien, kan twee dingen doen: alleen het eerste deel van de wandeling maken en de duizelingwekkende afdaling over de xilóskaia (houten trap) ondernemen, met als nadeel dat u ook weer flink moet klimmen; of in Agia Rouméli beginnen, 2 km klimmen om bij de ingang te komen en dan heuvelopwaarts de kloof in (de zgn. korte kloofwandeling).

Imbrós-kloof. De wandeling door de Imbrós-kloof is geschikt voor iedereen die goed ter been is. Ook kleine kinderen kunnen zonder problemen mee. De wandeling duurt ongeveer 3 uur en is al in maart mogelijk, wanneer de Samariá-kloof nog ontoegankelijk is. Je begint aan de zuidrand van het dorp lmbrós, bij het aanbevelenswaardige kafenfon 'Barbaspyros', waar je eerst even krachten kunt opdoen met de sfakianés pittes, kleine bladerdeegzakjes gevuld met kaas en geserveerd met honing. Na tien minuten bereik je de ingang van de kloof, alwaar betaald moet worden; na nog een half uur meer kom je door de eerste versmalling, met aanvankelijk een breedte van slechts 4 m; dat versmalt zich tot ca. 2 meter, zodat je met gestrekte armen beide wanden raakt. De rotswanden zijn er ongeveer 30 m hoog, daar- boven verheffen zich iets verder van elkaar verwijderde rotswanden tot een hoogte van enkele honderden meters. Na zo'n 50 minuten lopen, stuit je midden in de kloof op een van de authentiekste bars van Kreta (met de geiten dus). Vandaar loop je vervolgens nogmaals ongeveer 1 uur, totdat je uiteindelijk het dorp Komitádes bereikt. Hier vertrekt tegen 16 uur een bus naar Chóra Sfaklon, Frangokastélio en Plakiás. Je kunt ook een taxi bestellen voor de terugrit of de rit naar je eigen auto. Die bus ging echter pas om 17.00 uur (misschien), dus in de taverna, waar we wat verse jus zaten te drinken hebben we een "taxi" gecharterd met een aantal lotgenoten. Het was een gewone pick-up met een paar bankjes in de laadbak, waar je in de open lucht zat. Het ging over een haarspeldbochtenweg; de Alpe d'Huez is er niets bij. Pas dan merk je, dat je meer dan een kilometer (vertikaal) gedaald hebt. Bij de taverna aan het begin van de kloof (waar onze auto stond) werden we afgezet.

Agia Irini-kloof. Vanuit Chania neem je de weg naar Sougia. Op een gegeven moment (na ca. 45 km.) zie je aan je linkerhand Agia Irini en het begin van de Irini-kloof. Vandaar kan je naar Sougia lopen (ca. 4 uur, oftewel 10 km.). vanuit Sougia kan je dan met een bus terug naar de auto, maar kijk goed uit wanneer de bus gaat en neem anders een taxi. Het is een zeer mooie kloof, een soort kruising tussen Imbros en Samaria. Er is water aanwezig en de rotsformaties zijn wederom indrukwekkend. Alleen het laatste stuk (langs de weg) is saai. De aankomst in Sougia daarentegen is weer mooi, als je de Libische zee ziet opdoemen. Aan het kiezelstrand van Sougia kan je uitrusten of in taverna "Galini" wat lekkers eten. Als je lekker wilt zwemmen aan een mooi strand, rijdt je beter door naar Paleochora (zie later bij stranden).

Sougia-kloof. In Sougia begint je met naar rechts te lopen over asfalt, langs een pension/ taverna; de zee ligt aan je linkerhand. Na enkele minuten verandert de weg in een pad. Je houdt rechts aan, wanneer het pad zich splitst bij de kleine haven van Sougia. Voor je verheft zich een rots en een oude wegwijzer wijst naar rechts, in de richting van Lisos. Het pad is gemarkeerd en voert ons naar een bijzonder mooie kloof die laat in het voorjaar en in de zomer dicht begroeid is met schitterende roze oleander. In de kloof vind je overal ideale plekjes om te picknicken. Kies je eigen plekje uit, onder johannes-brood-, olijf- of dennebomen, in de kloof of ernaast. Na een half uur torenen de gladde wanden van de kloof boven je uit. Vijf minuten later kijk je naar links omhoog: het pad dat je moet volgen, verlaat de kloof. Let op een kei waaruit een struikje groeit aan de bovenkant; de route is gemarkeerd. (Wanneer je bij een versperring in de kloof komt, bevind je je een paar meter voorbij de plaats waar het pad naar boven gaat). Je volgt het pad, terwijl dit omhoog draait weg van de kloof, soms in haarspeldbochten. Een volgende wegwijzer wijst je weldra nog een keer de weg naar Lisos. Het is een klim naar een vlak gebied op de top van de heuvel. Je kan nu verder over de vlakte naar Lisos, maar de kloof is voorbij. Wij zijn toen weer naar beneden gegaan.

Topolia-kloof. Als je de weg door het binnenland naar Elafonissi neemt (terug de kustweg nemen, hoor), passeer je vanzelf de Topolia-kloof. Op een gegeven moment is de weg zo smal, dat hij éénbaans wordt en het verkeer met stoplichten geregeld wordt.

Kotsifou-kloof. Op de terugweg van een tocht langs de zuidkust (Hora Sfakion, Frangokastello, Rodakino en ev. Preveli) de weg naar het noorden via de Kotsifou-kloof nemen. Prachige vergezichten door de kloof.

Naar boven




© Frans Slootman 2009
Je bent bezoeker:
 S