Home | Vakanties | Lapland 2009 | Route rondreis | Verslag | Wetenswaardigheden | Reacties
we wat en dan gaan we weer verder, zodat we om kwart over vier (31/2 uur en 300 km. later) bij het bungalowpark Kilopää aankomen.
Daar komen onze medereizigers net de receptie uitlopen; zij zijn eerst nog even in Saariselkä geweest. Wij checken in (bungalow 25) en gaan naar onze
nieuwe hut. Een hele mooie, erg nieuw en mooi uitgerust en ingericht. We pakken de auto en onze koffers uit en "richten het huisje in". Tot zeven uur
kan je hier ook eten van een lopend buffet, dus dat gaan we dan maar doen, want we hebben geen zin om nog naar Saariselkä te rijden. De maaltijd
bestaat uit kip met piepers, brood en een saladebuffet. Een eenvoudige, doch voedzame maaltijd, om met heer Bommel te spreken, met een toetje en
koffie na. Alleen de atmosfeer is niet geheel en al de onze. Het doet een beetje "jeugdherberg/geitenharen sokkenachtig" aan, wat op zich niet zo
verwonderlijk is, omdat voor een aantal jaren dit park zo begonnen is en de jeugdherberg is er nog steeds. We lopen terug naar de hut om de PC op
te halen, want ik moet even wat mailen en internetten en dat kan alleen in het hoofdgebouw. Daar is een openbaar WLAN, waar iedereen gratis gebruik
van kan maken. Als ik weer thuis ben, gaan we nog een blokje om om de zonsondergang hier om een uur of elf te bekijken. Daarna gaan we moe van een
dag rijden naar bed, maar ik heb erg veel last van de steekvlieg, die me in Tuntsa te pakken nam, dus zit ik om de haverklap Nestosyl te smeren
midden in de nacht (of is het dag; het is zo licht).
zondag 26 juli 2009
zullen gaan wandelen. Ik heb gisteren een kaart van de omgeving gekocht (zie boven: Wandelroute van dag 9 (kaart)) en met behulp daarvan kiezen we een
wandeling. Er is een nature trail, waarbij je kan kiezen uit 1, 3 of 6 km. Wij gaan voor de zes kilometer versie. Eerst gaan we naar de hut om de
bergschoenen aan te doen (blijkt later echt nodig) en de rugzakken te pakken. Dan gaan we op weg. Het pad gaat eerst omhoog parallel aan de grens van
het natuurpark. Je kan dit stuk ook met een mountainbike doen en 's winters natuurlijk met de langlaufski's. Op een gegeven moment (het eerste stuk
is saai) buigt de nature trail van dit pad af en wordt het een stuk mooier, ruiger en moeilijker begaanbaar. Ruige natuur met verrassende meertjes,
mooie rotspartijen, begroeid met mos en steile smalle paadjes. Alles is goed gemarkeerd, zodat je het "pad" niet kan missen; het is namelijk geen echt
pad meer, maar je loopt gewoon tussen de rotsblokken door. Opeens zit je dan ook nog tussen de rendieren. Onbeschrijfelijk. Het fotoverslag zegt
echter, denk ik veel meer. Na twee en een half uur zijn we rond (lijkt lang voor zes kilometer, maar het zijn niet de makkelijkste kilometers) na het
laatste stuk over planken gelopen te hebben door het moeras. Het is een leuke wandeling, maar doordat we natuurlijk alles moeten fotograferen, duurt
het wat langer. Het weer is echter helaas wat minder: fris en redelijk wat wind. Terug bij huis eten we wat en daarna gaan we wat zitten lezen in de
documentatie van de omgeving en ga ik de foto's wat ordenen op de PC. Om een uur of half zeven gaan we naar het hoofdgebouw om wat te eten. De
standaard buffetprak staat ons niet zo aan (bloemkoollucht) dus bestellen we wat "à la carte". Dat wordt speciaal voor je klaargemaakt. Je bestelt
bij de kassa (een beetje English pub-achtig) en betaalt daar ook. Dan komt na verloop van tijd iemand uit de keuken en zet een bord voor je neer.
Wij bestellen een Laps rendierpotje, een variant op de poronkäristys, namelijk met een gebakken ei "on top" en geen puree maar blokjes aardappel. Het
smaakt in ieder geval beter dan het buffet-eten. Terug in de hut maken we koffie en heb ik eindelijk tijd om het verslag op te schrijven. Dat was er
de laatste dagen niet van gekomen, dus schrijf ik vijf dagen op. En dat is dan meteen het laatste, wat ik geschreven heb. De rest zal ik nu moeten
reconstrueren aan de hand van foto's, bonnetjes en wat dies meer zij. Waarschijnlijk dus wat minder uitgebreid. Maar gelukkig heb ik zo'n 1100 a 1200
foto's dus dat geeft wel enig houvast, temeer omdat de tijd daarbij aanwezig is.
maandag 27 juli 2009
Vandaag gaan we na het ontbijt en het smeren van de boterhammetjes voor de lunch (in papieren zakje!!) maar eerst eens in Saariselkä kijken,
want daar waren we nog niet geweest. Het is weer zo'n echt wintersportdorp, waar ze ook 's zomers er wat van proberen te maken: veel bungalows en
hotels. Bij het centrum voor toerisme (VVV, souve-nirwinkeltjes ed.) gaan we even naar binnen. In de winkeltjes kijken we wat rond om ons vast te
orien-teren wat we mee moeten nemen voor ons kleinkind bv. en ik koop daar een kuksa; ik vond het na vijf jaar wel eens nodig om zo'n ding aan te
schaffen. Wel heel duur, maar dan heb je ook wat. Op de bovenverdieping van het gebouw is een tentoonstelling van Lapse klederdrachten: een kleurige
toestand. Als we uitgekeken zijn (we besluiten morgen voor we naar Luosto gaan nog even terug te gaan) maken we een plan voor de rest van de dag.
We willen graag naar het
SIIDA museum
(alles over de Saami) in Inari aan het grootste meer van Lapland (het Inari-meer); dat is dan meteen het meest noordelijke punt wat we dit jaar
zullen bereiken. De weg daar naar toe gaat via Ivalo. We zijn nog geen vijf minuten
onderweg of ik moet een noodstop maken. Opeens staat er een rendier midden op de weg. Dat hadden we natuurlijk wel al vaker meegemaakt, maar deze
stond wel heel sneaky net om een bocht. Enfin, het ging gelukkig allemaal goed. Onderweg stoppen we nog even om van het prachtige uitzicht over de
meren te genieten en daarna rijden we door naar Inari. Het museum is gemakkelijk te vinden en het is er aardig druk. Het is ook vrij bekend en voor
iedereen die min of meer in de buurt is, is dit een must. We kopen een kaartje en krijgen een ronde sticker, die je zichtbaar op je kleding moet
dragen. Het museum bestaat uit een aantal onderdelen: eerst gaan we naar een - tijdelijke - tentoonstelling over messen. Kunstenaars uit de gehele
wereld hebben messen ontworpen in de Lapse stijl. Dit geeft een verrassend beeld van wat je allemaal kan verzinnen op dit gebied. Ook liggen er een
aantal originele messen uitgestald. Dan gaan we naar boven. Daar is in de eerste kamer een expositie van prachtige foto's van o.a. sneeuwuilen.
Hier is een erg goede natuurfotograaf bezig geweest. In de volgende zaal is een permanente expositie over de ontstaansgeschiedenis van Laplands
natuur, gerelateerd aan gebeurtenissen uit de geschiedenis, zodat je een idee krijgt wat wanneer gebeurde; dit is het "Northern Lapland Nature centre".
In de grote zaal tenslotte is het eigenlijke Saami museum. In het midden is van alles uitgestald, waarmee de Saami leven en werken. Rondom is per
maand aangegeven en tentoongesteld wat je zoal kan zien en tegenkomen in dit deel van de wereld. Overal ook kleine schermpjes, waarop filmpjes vertoond
worden en opstellingen van situaties, zoals ze in de natuur voorkomen. Helaas is het nogal donker en het is verboden om te flitsen of van statief
te fotograferen, dus heb ik er geen foto's van. Reden te meer om er eens te gaan kijken. Als we alles minutieus bekeken hebben is het tijd om naar
buiten te gaan. Daar is een soort openlucht museum met allerlei huisjes en hutten van de Saami. Doet een beetje denken aan Arnhem, maar dan veel
kleiner van opzet en natuurlijk een ander aandachtsgebied: de Saami. We lopen het aangegeven rondje, maar als we halverwege zijn is het bijna vijf
uur en dan zou er in de filmzaal een noorderlichtshow getoond worden. Dus wij als een speer terug om deze show te bekijken. Zeer indrukwekkend. Ik heb
in de vier winters in Salla wel noorderlicht gezien en gefotografeerd, maar dit slaat alles: fantastische film. Na afloop koop ik aan de balie een DVD,
waarop het meeste van het getoonde staat, dan kunnen we thuis ook nog genieten. Daarna gaan we weer naar buiten om de rest van het openluchtmuseum
te bekijken. Er is o.a. ook een opstelling van een goudzoekerskampje bij, compleet met wasstraat ed. Als we uitgekeken zijn gaan we nog wat eten in
het restaurantje van het museum en dan weer terug in de auto. We hebben een snelle terugreis en zijn zo weer in Saariselkä, waar we boodschappen
doen voor het avondeten, want we hebben geen zin in weer dat jeugdherberg voer. Dat gaan we thuis klaarmaken en dan is er helaas al weer een dag
voorbij. Morgen gaan we door naar Luosto; benieuwd hoe het daar weer zal zijn.
Vorige dag | Naar boven | Volgende dag
© Frans Slootman 2009