Home | Vakanties | Lapland 2009 | Verslag | Wetenswaardigheden | Reacties
Foto's sneeuwschoenwandelen | Foto's omgeving Sallatunturi | De weersverwachting voor deze dag
Vandaag gaan we de naturetrip doen: sneeuwschoenwandelen en ijsvissen. We moeten om 10.15 uur verzamelen bij Kiela, dus ontbijten we weer
vlug even thuis in plaats van in Revontuli. We lopen naar Tuvat en worden met een busje naar Poropuisto gebracht.
Daar staat Pasi ons op te wachten. We krijgen laarzen, sneeuwschoenen (een soort squashrackets) en stokken. Dan gaat het de bossen in door de
diepe sneeuw. We komen aan de rand van een meer, waar een grote nestkast aan een boom
hangt. Daar broedt volgens Pasi de Golden Eye in (in de zomer dan).
Thuis opgezocht, wat dat dan wel is: het is de brilduiker, een bijzondere broedvogel. Het is een prachtige vogel: de mannetjes hebben een donkergroene
kop met een witte vlek tussen oog en snavel. De vrouwtjes hebben een bruine kop, zonder zo'n karakteristieke 'bril'. 'Punthoofdeend' zou dan ook een
betere naam zijn, omdat beide geslachten een
punthoofd hebben. Brilduikers zijn holenbroeders. In het rendierpark hangen ze dus nestkasten voor ze op.
Verder gaat het weer, de heuvel op. Het is best zwaar doordat er zoveel sneeuw ligt en het gaat bergop. Tussendoor stopt Pasi zo nu en dan om uitleg te
geven over bepaalde aspecten van de natuur en het landschap. Uiteindelijk komen we bij de bevroren waterval: het zgn. waterorgel.
Daar wordt uitgebreid gestopt om alles fotografisch vast te leggen voor het thuisfront. Honderden foto's worden er weer gemaakt.
Na verloop van tijd gaat het weer verder, nog hogerop. Het hoogste punt dat we bereiken ligt ca. 100 m. boven het punt waar we begonnen.
En dan moeten we weer naar beneden. Linea recta door de diepe sneeuw, wat nogal wat hilarische taferelen met zich mee brengt.
Verschillende stokken sneuvelen bij het weer oprichten na weer een val en het geschater is niet van de lucht.
Uiteindelijk bereikt iedereen het bevroren meer, dat we oversteken op weg naar een kleine kota, waar de lunch genuttigd zal worden.
Twee van de Nederlandse stagiaires zijn al bezig met het klaarmaken van de rendierburgers. Keteltjeskoffie en thee wordt gebrouwen en er
worden worstjes aan stokken gespiest. We laten het ons best smaken na deze "zware" tocht. Pasi maakt wat houtsnijwerkjes
(lepeltjes om de koffie te roeren). Als alles op is en we weer een beetje bijgekomen zijn, gaan we weer naar buiten, het meer op om te ijsvissen:
gaatje boren, hengeltje uitrollen en dan maar wachten. Pasi heeft meteen beet. Nogal verdacht, want niemand lette even op hem.
Maar ook een ander lid van het gezelschap haalt er één naar boven, dus lijkt het er op, dat er toch echt wel vis onder het ijs zit.
Na nog een tijdje vruchteloos naar dat rare hengeltje te hebben gekeken, houden we het voor gezien en pakken de boel in. Terug naar het rendierpark
en daar de boel weer ingeleverd. Het busje brengt ons weer terug naar Tuvat en na thuis nog wat gegeten te hebben maken we aan het eind van de middag
nog even een rondgang in de omgeving en wie schetst onze verbazing als we bij thuiskomst ineens een rendier voor de deur zien staan....
Vorige dag | Naar boven | Volgende dag